H αφορμή

Όλα ξεκίνησαν πολύ νωρίς..

Από τότε που προτιμούσα να μείνω νηστική παρά να φάω φαγητό που δε μου αρέσει. Έχω λουστεί ένα πιάτο φακές για αυτό μου το πείσμα!

Για μένα το φαγητό δεν είναι επιβίωση. Το φαγητό είναι απόλαυση...

Και αυτό θα έπρεπε να ισχύει για όλους.

Με τον ίδιο τρόπο που ως άνθρωποι δεν αναπαραγόμαστε για τη διαιώνιση του είδους μας, αλλά ερωτευόμαστε κι αγαπάμε.

Το φαγητό λοιπόν είναι αυτό που θα μου φτιάξει τη μέρα ή που θα μου τη χαλάσει.

Και μαγειρεύοντας εκφράζομαι. Για την οικογένειά μου, για τους φίλους μου.

Είναι ο τρόπος μου να τους δείξω πόσο σημαντικοί είναι για μένα... Και η επιβράβευσή μου τα μμμμμμμμμμ σε ένδειξη θαυμασμού όταν δοκιμάζουν τα πειράματά μου.

Όλοι όσοι με ξέρουν έχουν γευτεί τα πιάτα μου. Και τα περισσότερα, «σε παγκόσμια πρώτη» όπως λέω. Για την ακρίβεια, σε παγκόσμια πρώτη και... τελευταία.

Γιατί ποτέ δεν θυμάμαι τί έκανα για να το ξανακάνω. Λες και βρίσκομαι σε κατάσταση μέθης πάνω από την κατσαρόλα, να πειραματίζομαι με ό,τι έχω, με όλες τις αισθήσεις στο φουλ και μετά να μη θυμάμαι τίποτα...

Κι εδώ έρχεται αυτό το μπλογκ. Για την καταγραφή κι επανάληψη...